เจ้ากรรมนายเวร เรื่องจริงที่ไม่ควรลบหลู่
เจ้ากรรมนายเวรของเราเกิดจากมาจากการกระทำกรรมที่ไม่ดี (อกุศล) ของเรา ที่ทำกับคู่กรณีของเรา มีด้วยกัน ๒ ทางด้วยกันคือ การกระทำกรรมทางกายและทางวาจา ไม่ว่าการกระทำกรรมหรือการประกอบกรรมของเรานั้นจะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ตาม ถ้าหากการกระทำนั้นเป็นการเบียดเบียนคนอื่นๆ สัตว์อื่นๆ ให้เดือดร้อนทุกข์ยากลำบาก ไม่ว่าจะเป็นทางกายหรือทางใจก็ตาม นั่นแหละผลกรรมไม่ดี กรรมชั่ว อกุศลกรรมและเจ้ากรรมนายเวรได้เริ่มเกิดขึ้นแล้ว จะต้องผลัดกันให้ผลต่อกันและกันข้ามภพข้ามชาติต่อไปไม่มีวันจบสิ้น ถ้าหากไม่มีการอโหสิกรรมต่อกันหรือตัดกรรม - แก้กรรม เจ้ากรรมนายเวรจะส่งผลให้เราเจ็บป่วยตั้งแต่เล็กๆน้อยๆไปจนถึงขั้นเสียชีวิตเลยทีเดียว จะหนักหรือเบาก็อยู่ที่แรงอาฆาต แรงพยาบาท ขนาดของว่าสัตว์ตัวเล็กหรือตัวใหญ่ ตัวใหญ่จะมีแรงอาฆาตมาก ก็จะเจ็บป่วยเป็นโรคที่รักษาให้หายได้ยาก อยู่อย่างทรมาน สุดท้ายก็ต้องเสียชีวิตไป สัตว์เล็กก็จะเบาลง เช่น มด ยุง แมลง แมลงสาบ ฯลฯ...... แต่สะสมกันมากๆเข้าก็กลายเป็นกรรมหนักได้เช่นกัน สังเกตุดูเวลาทำสมาธิใกล้ขณะที่จิตจะเข้าภวังค์(นิ่ง) จะคันตามเนื้อตามตัวยุ๊บๆยั๊บๆ พอออกสมาธิก็ไม่เห็นมีอะไร เจ้ากรรมนายเวรที่เกิดจากการกระทำของเราโดยตรงแล้ว ยังมีทางอ้อมอีกเช่น อาหารที่เรารับประทานเข้าไปในแต่ละวัน ในแต่ละมื้อที่มีส่วนประกอบของเนื้อสัตว์ เป็นมาอย่างไรในกรณีนี้ ......
เมื่อเหล่าเทพ - เทวดา ได้ดับ (หมดบุญ) แล้วลงมาเกิดเป็นมนุษย์ พอมาเกิดเป็นมนุษย์ก็จะมาเกิดตระกูลที่ร่ำรวย มีความสุขความสบาย บุญกุศลใหม่ไม่ทำเพิ่ม ใช้แต่บุญเก่ากินบุญเก่า บุญกุศลลดน้อยลงพอตายจากมนุษย์ชาตินี้ บุญกุศลไม่พอที่จะส่งให้กลับบ้านเก่า (สวรรค์ชั้นที่มา) กรรมชั่วก็ไม่มีมากพอที่จส่งไปลงอบายภูมิ ๔ ก็จะได้เกิดเป็นมนุษย์อีก แต่ชาตินี้ก็จะทุกข์ยากลำบากขึ้นอีกเท่าหนึ่งของชาติที่แล้ว เป็นเช่นนี้ไปเรื่อยๆจนในชาติสุดท้ายที่ได้เกิดเป็นมนุษย์ บุญกุศลมีน้อยจนมีพลังส่งผลให้มาเกิดเป็นมนุษย์ต่อไปไม่ได้อีกแล้ว แต่กรรมชั่วก็ไม่มีมากพอที่จะนำพาไปเกิดที่นรก เปรตและอสูรกายได้ ก็ต้องมาเกิดเป็นสัตว์ดิรัจฉาน ตอนที่เป็นมนุษย์ชาติสุดท้ายก่อนที่จะสิ้นลมหายใจ ผลกรรมที่เคยไปทำกับสัตว์ชนิดไหน เขาก็จะมาทำให้เห็นเป็นสัตว์ชนิดนั้น (มาทวง) จิตครั้งสุดท้ายก่อนที่จะออกจากร่างก็มีแต่เรื่องเหล่านี้ ผลกรรมตรงนี้จะนำพาดวงจิตของมนุษย์คนนี้เมื่อออกจากร่างกายมนุษย์ที่หยุดทำงานแล้ว
(ตาย)ไปอยู่ในร่างใหม่ที่เกิดจากสัตว์ดิรัจฉาน เกิดมาเป็นสัตว์ดิรัจฉานแต่จะเป็นจิตดวงเดิมไม่แตกดับ พอมาเกิดเป็นสัตว์ดิรัจฉานอย่างน้อยก็ ๕๐๐ ชาติ ถ้าจิตดวงนี้มาเกิดในร่างของหมูชาติแรก สัญญาความจำในจิตหมูตัวนี้จะมีความรู้สึกว่าตัวเองนะเป็นมนุษย์
สังเกตุดูสัตว์บางตัวจะรู้ประสาพอๆกับมนุษย์เลยทีเดียว พอหมูตัวนี้ถูกฆ่าจิตก็จะเกิดมีความอาฆาตพยาบาท คนที่ร่วมขบวนการฆ่าก็ได้รับกรรมมากตามสัดส่วน ส่วนใครที่รับประทานเนื้อหมูตัวนี้ ไม่ว่าจะเป็นส่วนไหน ก็รับเศษกรรมไป เป็นกรรมที่ไม่ได้เจตนาเป็นเศษกรรมจากอาหาร พอหมูตัวนี้เกิดหลายๆชาติเข้าความจำในภพชาติที่เป็นมนุษย์ก็จะหมดไป ใครรับประทานเข้าไปอีกก็ไม่มีผลอะไร แต่เราจะรู้ได้อย่างไรละว่า เนื้อหรือสัตว์ที่เรารับประทานเข้าไปแล้วนี่ ตัวไหนเป็นตัวที่มันเกิดมาแล้วหลายชาติหรือเป็นตัวที่เพิ่งเกิดชาติแรกจากการดับจากมนุษย์ ...... วันหนึ่งอาจารย์ได้ไปซื้อกระเพาะหมูสดๆที่ยังไม่ได้ทำความสะอาดมา ๑ ชิ้น เพื่อจะมาลองล้างทำความสะอาด แล้วปรุงตามสูตรที่ได้เรียนรู้มา เพื่อเอาไปใช้เป็นเครื่องในต้มเลือดหมูใบตำลึง ที่อาจารย์เปิดร้านและทำขายคู่กับโจ๊กฮ่องกงและโจ๊กหมู หลังจากทำเสร็จแล้วในตอนกลางวัน พอตอนเย็นหลังไหว้พระสวดมนต์เสร็จ ก็นั่งสมาธิต่อ ก็เห็นกระเพาะหมูสดที่เราทำเมื่อตอนกลางวันเกิดขึ้น สลับกับกระเพาะที่เราต้มสุแล้วอยู่อย่างนี้ ต่อจากนั้นก็เห็นเป็นหน้าหมูส่วนหัว ก็ทำการช่วยเหลือเขาจนร่างเขากลายเป็นกายทิพย์ของนมุษย์และจนกลายเป็นเทวดา หลังจากนั้นก็ได้พูดคุยกับเขา เขาเล่าว่า " เขาเป็นคนจังหวัดชัยนาท มีอาชีพเขียงหมู ฆ่าหมูขายอยู่ในตัวตลาดชัยนาท หลังจากดื่มเหล้ากับเพื่อนๆแล้วได้เสียชีวิตตอนหลัง (ไม่ได้ถามว่าเป็นอะไรตาย) แล้วมาเกิดเป็นหมูตัวนี้ เพิ่งถูกฆ่าเมื่อคืน ไม่รู้จะขอความช่วยเหลือจากใคร? พอดีเห็นอาจารย์ผู้ชาย(สามี) เดินผ่านมา ดูแล้วน่าจะช่วยเราได้ ก็เลยเรียกเข้ามาซื้อแล้วให้หยิบเอากะเพาะนี้มา อาจารย์ทั้งสองช่วยไปบอกพ่อกับแม่ที่ชัยนาทหน่อย ให้เลิกอาชีพฆ่าหมูขายเสีย " อาจารย์บอกเขาไปว่า " ก็ไปเข้าฝันบอกเอาเองซิ ตอนนี้เป็นเทวดามีฤทธิ์แล้วนี่ อาจารย์ไม่รู้จักอีกอย่างไกลด้วย ไปบอกเอาเองนะ " เขาก็พูดต่ออีกว่า " ขอขอบพระคุณอาจารย์ทั้งสองที่ได้ชี้ทางและช่วยเหลือในครั้งนี้ ท่านทั้งสองต้องการอะไร? " อาจารย์ก็ตอบไปว่า " ไม่ต้องการอะไร?" เขาก็ตอบกลับมาอีกว่า "ขอให้อาจารย์ทั้งสองจงมีบารมีสูงขึ้นๆนะ" อาจารย์ทั้งสองก็ยกมือสาธุรับพรจากเขาเพราะเขาเป็นเทวดาแล้ว (ได้รับกรรมฐาน) ก่อนที่เขาจะจากไปเขาก็หันไปกราบที่โต๊ะหมู่บูชาและก็หันมากราบสมเด็จพระพุฒาจารย์โต ที่นั่งอยู่ใกล้ๆอาจารย์ผู้ชาย แล้วเขาก็หายไป......
