เงียบกริบเลยล่ะ พวกหนูเลยมานั่งเช็กยอดขายกันอยู่ตรงเคาน์เตอร์ ขณะทำงานเราก็คุยกันเรื่อยเปื่อยหกโมงเช้า ฟ้าเริ่มเปิด ในร้านทุกอย่างยังเงียบสงบ มองไปภายนอกมีผู้คนเดินมารอรถเมล์ เด็กๆ ไปโรงเรียน…เวลาผ่านไป รถราและผู้คนก็เริ่มหนาตาขึ้นทุกทีแล้ว น่าแปลกที่ไม่มีลูกค้าเข้ามาในร้านเลยแม้แต่คนเดียว! ทันใดนั้นเอง หางตาหนูเห็นบางสิ่งบางอย่างเคลื่อน ไหวอยู่ด้านในสุด ตรงที่เป็นหน้าตู้น้ำอัดลม เบียร์ น้ำผลไม้น่ะค่ะ หนูหันไปมองตรงๆ ก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งอายุราวสามสิบเศษ เดินช้าๆ ท่าทางคล้ายกำลังชั่งใจว่าจะซื้ออะไรดี หรืออาจจะหาอะไรบางอย่าง แต่สิ่งที่หนูสะกิดใจก็คือ เขาคนนี้เข้ามาเมื่อไหร่? เข้ามาได้อย่างไร ในเมื่อประตูเข้าออกมีแค่ประตูเดียว ที่อยู่ห่างจากพวกหนูแค่เอื้อมก็ว่าได้ อ้อ! ถ้าเขาเดินเข้ามา เสียงหน้าประตูมันจะดังนิ้งหน่อง พวกเราก็จะต้องร้องทักว่า “สวัสดีค่ะ เชิญค่ะ” แต่นี่เราไม่ได้ยินอะไรเลย “เฮ้ย! เขามาตอนไหนวะ?”
กิ๊กชะเง้อคอยาวอยู่ข้างหนู แอ๋มตั้งปัญหาว่า “เขาหาอะไรอยู่น่ะ?” ว่าแล้วก็เดินเข้าไปหาทันที “คุณหาอะไรอยู่ค่ะ เดี๋ยวหนูช่วย” แอ๋มถามเสียงอ่อนหวาน ก่อนจะเงียบหายราวปิดสวิตช์ เธอเดินถอยหลังช้าๆ มาหาเรา ขณะที่ตาเบิกโพลงจ้องร่างชายคนนั้นแทบไม่กะพริบ หนูเห็นมือแอ๋มสั่นระริก ปากยังอ้าค้าง และก้าวถอยหลังมาเรื่อยๆ จนถึงซอกหลังเคาน์เตอร์ที่หนูกับกิ๊กยืนมองอยู่อย่างสงสัย “อะไรวะแอ๋ม?” กิ๊กถาม หนูเองก็ใจหายวาบ คำว่าโจรผุดขึ้นมาทันใด!
อย่าวิ่ง ! อย่าวิ่ง… เฉยไว้ ใจเย็นๆ” หนูขยับปากบอกเพื่อนจนได้ เพราะจำมาจากผู้ใหญ่ที่ว่าถ้าเจอผีให้ตั้งสติดีๆ สูดลมหายใจยาวๆ ถ้าวิ่งละก็เราจะสติแตก เป็นบ้าไปเลย ผีหลอกน่ะไม่ตาย แต่ถ้าตายก็เพราะสติแตกจนช็อก หรือเผ่นแผล็วออกไปเป็นลมพัดเท่านั้น แอ๋มเข่าอ่อนนั่งแปะ เป็นอันว่าเราสามคนนั่งกอดกันกลมอยู่หลังเคาน์เตอร์ “เขายังอยู่ตรงนั้นมั้ย?” แอ๋มกระซิบเสียงสั่นพร่า หนูค่อยๆ โผล่หัวออกไปดูเห็นตรงนั้นว่างเปล่า แต่เขาจะเดินไปอยู่ตรงซอกไหนหนูก็ไม่รู้นะ จนตั้งสติได้ หนูจึงบอกเพื่อนว่า…
เขาไม่อยู่ เขาไปแล้ว! ประทับใจมากเลยค่ะ งานนี้! ต้องบอกว่า “จัดหนัก” จริงๆ เกิดมาเพิ่งเคยเจอะเจอ จนกระทั่งตกสาย ผู้จัดการมาถึง เรารีบรายงาน แล้วเปิดเทปกล้องวงจรปิดกันเผื่อจะถ่ายติดเป็นหลักฐานแต่ก็ไม่เห็นสิ่งผิดปกติใด ผู้จัดการบอกว่าในร้านไม่เคยมีใครตาย แต่ “เขา” ที่เราเห็นอาจจะเป็นวิญญาณที่ผ่านมา หรือเคยเข้ามาซื้อของบ่อยครั้ง…เขาอาจอยากได้น้ำสักขวดหรือเครื่องดื่มสักกระป๋อง ติดมือกลับไปโลกวิญญาณ หลังจากมาเที่ยวโลกมนุษย์ตลอดคืนก็ได้…ใครจะรู้ล่ะคะ?!
