เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อปี 2535 ขณะนั้นผมได้พำนักอยู่ที่จังหวัดกำแพงเพชร อาชีพรับจ้างทั่วไป
ผม คล้ายกับมีประสาทที่ 6 หรือจะเรียกว่ามีลางสังหรณ์ก็ได้ เพราะทุกครั้งที่จะเกิดเรื่องแปลกๆ ขึ้น จะมีลางสังหรณ์บอกให้รู้ แต่ไม่บอกตรงๆ เช่น ไปนั่งกินเหล้าบ้านเพื่อน ลูกของเพื่อนกำลังถีบสามล้อเด็กเล่นอยู่ข้างๆ วงเหล้า
คำว่ากินเหล้า ก็ไม่ใช่กินจนเมามาย ตามต่างจังหวัดมีเพื่อนฝูงมาหาก็ยกข้าวมาให้กินพร้อมเหล้า ปกติผมไม่ใช่นักดื่ม แต่กับเพื่อนก็ดื่มนิดหน่อยพอไม่ให้น่าเกลียดหรือพอเป็นพิธีเท่านั้น
น่า แปลกที่มองไปยังลูกของเพื่อนเล่นรถสาม ล้ออยู่ ผมเห็นผู้หญิงแต่งชุดไทย ผมยาวนั่งอยู่แทนที่จะเป็นเด็กลูกของเพื่อน...แต่เรื่องนี้ผมไม่ได้เล่าให้ เพื่อนฟัง!
มองไปเมื่อไหร่ก็เห็นเมื่อนั้น จนแน่ใจไม่ใช่เพราะดื่มเหล้าแค่อึกสองอึกแน่ แต่เห็นชัดจนไม่กล้าหันไปมอง เพราะเกิดอาการกลัวขึ้นมา
ใจหนึ่งก็สงสัยว่าเราตาฝาดไปหรือเปล่านะ? ถ้าตาฝาดคงไม่เห็นชัดขนาดนั้น! จึงมั่นใจว่าไม่ใช่เกิดจากอาการตาฝาดแน่ๆ
บ้าน เพื่อนกับบ้านที่ผมพักอยู่ไม่ไกลกันนัก บ้านพักผมมีต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง ผมชอบขึ้นไปนอนเล่นที่กิ่งใหญ่มาก ตรงแยกกิ่งมีที่นอนได้สบาย บางครั้งถึงกับหลับไปเลย ไม่เคยตกสักครั้งเดียว
ตรงข้ามต้นไม้ใหญ่มี กอไผ่ดกหนา ใกล้ๆ กันมีแคร่ให้นั่งตากลมเย็นๆ มีคนงานไปสร้างไว้สำหรับนั่งคุยกันยามเลิกงานแล้ว
มีอยู่วันหนึ่ง ผมนั่งคุยกับเพื่อนจนดึก กะว่าจะนอนตรงนั้นกัน เพราะลมเย็นสบาย ยุงก็ไม่มี เพื่อนล้มตัวลงนอนก่อน ไม่นานก็หลับไป ส่วนผมลงนอนบ้างแต่นอนไม่หลับ เลยลุกขึ้นมานั่งสูบบุหรี่แก้เซ็ง
ท่ามกลางความเงียบเชียบของราตรี มีแต่เสียงแมลงกลางคืนร้องระงมมาน่าวังเวงใจ ผมมองไปเรื่อยๆ รอบๆ พลางคิดอะไรเรื่อยเปื่อยไปด้วย คิดว่าสูบบุหรี่หมดมวนจะหลับนอนเสียที
ขณะ นั้นเอง...ผมมองไปทางกอไผ่มืดครึ้มพอดี!
มีอะไรบางอย่างเคลื่อนไหว น่าสะดุดตา ครั้นจ้องมองครู่หนึ่งก็เห็นคนเดินสูบบุหรี่มา ผมแน่ใจว่าเป็นเพื่อนที่ทำงานด้วยกันที่ยังไม่นอน
คุณพระช่วย! เมื่อร่างนั้นเดินใกล้เข้ามา ผมตกใจจนตัวแข็งทื่อ ขนหัวลุกเกรียว รู้สึกเหมือนผมทุกเส้นตั้งชัน... เพราะเห็นได้ถนัดชัดเจนว่า คนที่เดินมาหานั้นไม่มีหัว!
นรกเป็นพยาน! มือมันหิ้วหัวร่องแร่งอยู่ข้างกายดำทะมึน ปากเจ้ากรรมนั้นก็สูบบุหรี่ อัดควันแดงวาบๆ ไปด้วย
ผมแผดเสียงแสบแก้วหู หมอบก้นโด่ง เอาหน้าซุกพื้น เพื่อนตกใจสะดุ้งตื่น เห็นผมอยู่ในท่าแปลกๆ ก็เรียกจนผมได้สติ...ร้องแต่ว่าผี! ผีหลอก...เพื่อนถามว่าผีอยู่ที่ไหน? ผมก็ชี้ไปที่ข้างกอไผ่
ปรากฏว่าที่นั่นมีแต่ความว่างเปล่าตามเดิม ปีศาจที่หิ้วหัวของมันมาหาเมื่อครู่ก่อนหายไปเสียแล้ว!
ตกลงไม่ ได้นอนในคืนนั้น ไม่รู้ว่ากี่โมงกี่ยาม ตกใจจนขวัญหนีดีฝ่อ แต่ในความรู้สึกของผมแล้วอาการกลัวจริงๆ ไม่มี นอกจากจะตกใจมากเท่านั้น
รุ่ง เช้าไปทำงาน มีโอกาสเล่าให้อาจารย์ในวัดฟังพระท่านบอกว่า บริเวณกอไผ่นั้นมีคนฟันกันคอขาดตายเมื่อสองปีมาแล้ว เคยมีคนเห็นเหมือนกัน แต่นานๆ ครั้ง ส่วนผู้หญิงผมยาวที่เห็นบนสามล้อเด็กลูกของเพื่อนนั้น เป็นนางไม้ที่อยู่บนต้นไม้ใหญ่ที่เคยขึ้นไปนอนเล่นนั่นเอง
นางไม้ผู้ นี้จะติดตามไปเพื่อบอกลางร้ายลางดีให้เรา ทางที่ดีควรจะทำบุญใส่บาตร อุทิศส่วนกุศลให้เขา
พระอาจารย์ท่านย้ำว่า โดยมากบรรดาภูตผีมักจะมาปรากฏร่างให้เห็น หรือส่งเสียงให้ได้ยินอย่างไรก็ตาม จุดประสงค์ก็คือต้องการขอส่วนบุญส่วนกุศลจากมนุษย์ทั้งนั้น การทำบุญกรวดน้ำให้จึงเป็นวิธีที่ดีที่สุด
 |
คำว่ากินเหล้า ก็ไม่ใช่กินจนเมามาย ตามต่างจังหวัดมีเพื่อนฝูงมาหาก็ยกข้าวมาให้กินพร้อมเหล้า ปกติผมไม่ใช่นักดื่ม แต่กับเพื่อนก็ดื่มนิดหน่อยพอไม่ให้น่าเกลียดหรือพอเป็นพิธีเท่านั้น
น่า แปลกที่มองไปยังลูกของเพื่อนเล่นรถสาม ล้ออยู่ ผมเห็นผู้หญิงแต่งชุดไทย ผมยาวนั่งอยู่แทนที่จะเป็นเด็กลูกของเพื่อน...แต่เรื่องนี้ผมไม่ได้เล่าให้ เพื่อนฟัง!
มองไปเมื่อไหร่ก็เห็นเมื่อนั้น จนแน่ใจไม่ใช่เพราะดื่มเหล้าแค่อึกสองอึกแน่ แต่เห็นชัดจนไม่กล้าหันไปมอง เพราะเกิดอาการกลัวขึ้นมา
ใจหนึ่งก็สงสัยว่าเราตาฝาดไปหรือเปล่านะ? ถ้าตาฝาดคงไม่เห็นชัดขนาดนั้น! จึงมั่นใจว่าไม่ใช่เกิดจากอาการตาฝาดแน่ๆ
บ้าน เพื่อนกับบ้านที่ผมพักอยู่ไม่ไกลกันนัก บ้านพักผมมีต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง ผมชอบขึ้นไปนอนเล่นที่กิ่งใหญ่มาก ตรงแยกกิ่งมีที่นอนได้สบาย บางครั้งถึงกับหลับไปเลย ไม่เคยตกสักครั้งเดียว
ตรงข้ามต้นไม้ใหญ่มี กอไผ่ดกหนา ใกล้ๆ กันมีแคร่ให้นั่งตากลมเย็นๆ มีคนงานไปสร้างไว้สำหรับนั่งคุยกันยามเลิกงานแล้ว
มีอยู่วันหนึ่ง ผมนั่งคุยกับเพื่อนจนดึก กะว่าจะนอนตรงนั้นกัน เพราะลมเย็นสบาย ยุงก็ไม่มี เพื่อนล้มตัวลงนอนก่อน ไม่นานก็หลับไป ส่วนผมลงนอนบ้างแต่นอนไม่หลับ เลยลุกขึ้นมานั่งสูบบุหรี่แก้เซ็ง
ท่ามกลางความเงียบเชียบของราตรี มีแต่เสียงแมลงกลางคืนร้องระงมมาน่าวังเวงใจ ผมมองไปเรื่อยๆ รอบๆ พลางคิดอะไรเรื่อยเปื่อยไปด้วย คิดว่าสูบบุหรี่หมดมวนจะหลับนอนเสียที
ขณะ นั้นเอง...ผมมองไปทางกอไผ่มืดครึ้มพอดี!
มีอะไรบางอย่างเคลื่อนไหว น่าสะดุดตา ครั้นจ้องมองครู่หนึ่งก็เห็นคนเดินสูบบุหรี่มา ผมแน่ใจว่าเป็นเพื่อนที่ทำงานด้วยกันที่ยังไม่นอน
คุณพระช่วย! เมื่อร่างนั้นเดินใกล้เข้ามา ผมตกใจจนตัวแข็งทื่อ ขนหัวลุกเกรียว รู้สึกเหมือนผมทุกเส้นตั้งชัน... เพราะเห็นได้ถนัดชัดเจนว่า คนที่เดินมาหานั้นไม่มีหัว!
นรกเป็นพยาน! มือมันหิ้วหัวร่องแร่งอยู่ข้างกายดำทะมึน ปากเจ้ากรรมนั้นก็สูบบุหรี่ อัดควันแดงวาบๆ ไปด้วย
ปรากฏว่าที่นั่นมีแต่ความว่างเปล่าตามเดิม ปีศาจที่หิ้วหัวของมันมาหาเมื่อครู่ก่อนหายไปเสียแล้ว!
ตกลงไม่ ได้นอนในคืนนั้น ไม่รู้ว่ากี่โมงกี่ยาม ตกใจจนขวัญหนีดีฝ่อ แต่ในความรู้สึกของผมแล้วอาการกลัวจริงๆ ไม่มี นอกจากจะตกใจมากเท่านั้น
รุ่ง เช้าไปทำงาน มีโอกาสเล่าให้อาจารย์ในวัดฟังพระท่านบอกว่า บริเวณกอไผ่นั้นมีคนฟันกันคอขาดตายเมื่อสองปีมาแล้ว เคยมีคนเห็นเหมือนกัน แต่นานๆ ครั้ง ส่วนผู้หญิงผมยาวที่เห็นบนสามล้อเด็กลูกของเพื่อนนั้น เป็นนางไม้ที่อยู่บนต้นไม้ใหญ่ที่เคยขึ้นไปนอนเล่นนั่นเอง
นางไม้ผู้ นี้จะติดตามไปเพื่อบอกลางร้ายลางดีให้เรา ทางที่ดีควรจะทำบุญใส่บาตร อุทิศส่วนกุศลให้เขา
พระอาจารย์ท่านย้ำว่า โดยมากบรรดาภูตผีมักจะมาปรากฏร่างให้เห็น หรือส่งเสียงให้ได้ยินอย่างไรก็ตาม จุดประสงค์ก็คือต้องการขอส่วนบุญส่วนกุศลจากมนุษย์ทั้งนั้น การทำบุญกรวดน้ำให้จึงเป็นวิธีที่ดีที่สุด
