เล่นซ่อนแอบ

เรื่องแรกนี่เป็นเรื่องสมัยที่ผมยังเด็กอยู่ ที่บ้านผมนี่คุณแม่ทำเป็นโรงเรียนอนุบาลด้วย ทำให้มีตึกหลายหลังด้วยกัน มีทั้ง

บ้านผม (จริงๆ ของแม่อ่ะ) บ้านยาย บ้านของคนเก่าคนแก่ที่อยู่มาตั้งแต่ผมยังไม่เกิด ตึกที่เป็นโรงเรียนอีก รวมๆ แล้วก็ 6 หลังด้วยกัน ผมเองมีพี่น้อง 3 คน บวกกับลูกหลานคนที่อยู่ในบ้านอีก5-6 คน เพราะฉะนั้นเวลาจะเล่นอะไรนี่จะมันมาก เพราะมีพื้นที่ แล้วก็เด็กเยอะไง แล้วที่สำคัญ ผมแก่เป็นที่ 3 ในเด็กทั้งหมด อิอิ ไม่เลวใช่มั้ยล่ะ ยังไงก็ไม่ที่โหล่แหละ กิจกรรมที่นิยมเล่นกันแบบเป็นชิ้นเป็นอันในสมัยนั้นก็ จะมี “ซ่อนหา” กับ “ไล่จับ” นี่แหละ ที่ฮิตที่สุด เพื่อนๆ อาจจะสงสัยว่าแล้วมันต่างกันยังไง ขอบอกว่านี่เป็นกฎของบ้านผมนะ ของคนอื่นอาจ จะต่างกันก็ได้ กฎก็คือ ซ่อนหาสามารถที่จะซ่อนตัวเองได้ แล้วก็ซ่อนกันแบบน่ากลัวจริงๆ ปีนไปอยู่บนหลังคางี้ ใต้ท้องรถงี้ น่ากลัวทั้งนั้นเลย

จนต้องมีการออกกฎว่าซ่อนที่ไหนได้บ้าง ไม่งั้นบางทีหากันจนเลิกเล่นแล้วยังหาไม่เจอ ส่วนไล่จับนั้น ห้ามซ่อนครับ หลบได้อย่างเดียว คือ หลบแล้วแอบๆ ดู แล้ววิ่งหนีเอา ถ้าคนไล่เห็นเข้าก็ซวยไป แต่โชคก็ดีกันนะครับ เล่นกันมาตั้งหลายปีไม่เห็นเคยเจออะไรเลย จนกระทั่งวัน หนึ่ง
วันนั้น เราเล่นไล่จับกันอีกตามเคย ผมเองตอนนั้นอายุประมาณ 11-12 ขวบนี่แหละครับ กำลังห้าวไง ปกติเวลาซ่อน สมัยก่อนมักจะไปกับพี่สาว อยู่กัน 2 คน ค่อยอุ่นใจหน่อย แต่ตอนนี้ไม่มีทาง พี่สาวกลายเป็นตัวถ่วงซะแล้ว เราอายุขนาดนี้แล้ว พี่วิ่งช้ากว่า

เรา ไปคนเดียวดีกว่า 555 พอคนไล่เริ่มนับ เราก็วิ่งฉีกหนีไปคนเดียวทันทีด้วยความมั่นใจว่า ยังไงก็ไม่โดนจับคนแรกแน่ๆ มือชั้นนี้แล้ว เริ่มแรกก็ไปแอบอยู่แถวๆ เครื่องเด็กเล่นหน้าโรงเรียน พอเห็นคนที่ไล่จับเดินไปอีกทางก็ย้ายไปแอบแถวครัว (อยู่ตึกหลังใกล้ๆ กับโรงเรียน) อยู่สักพักเห็นมันสว่างไปเดี๋ยวคนเห็น เลยเขยิบไปอยู่ด้านหลังตึกที่สร้างใหม่ที่อยู่ติดกับครัวแทน (เล่าประวัติตึกนี้นิดนึงละกัน ตึกนี้เดิมทีเดียวเป็นบ้านไม้ชั้นเดียวครับ คนที่อาศัยอยู่เป็นแม่นมของยายผม อายุมากแล้ว แกตายตั้งแต่ผมยังเด็กๆ อยู่เลย พอแกตายไปบ้านก็โทรมลง

จนกระทั่งแม่รับคนมาเพิ่มจำเป็นต้องหาที่ให้เค้าอยู่ก็เลยรื้อบ้านนี้ แล้วสร้างตึกใหม่ 2 ชั้นทับเข้าไปแทน) เอาหล่ะ กลับมาที่หลังตึกนี้กันดีกว่า ผมเองพอย้ายมาแอบที่ตึกหลังนี้ ด้วยความกลัวคนเจอก็เล่นไปแอบอยู่หลังตึกซะเลย ซึ่งเป็นทางเดินแคบๆ กว้างประมาณ 2 ฟุตเท่านั้นแล้วก็ไม่มีไฟเปิดอยู่ มีแต่แสงสลัวๆ ของไฟจากครัวข้างๆ ผมแอบอยู่ตรงมุมตึก ซึ่งมีห้องน้ำอยู่ตรงหัวมุมพอดี ระหว่างที่ผมแอบอยู่นั้น ก็ คอยชะโงกหน้ามองผ่านมุมตึกอยู่เป็นระยะๆ ว่ามีใครมาหรือเปล่า เพราะว่าด้านหน้าตึกจะเป็นทางเดินแล้วมีไฟอยู่ ถ้ามีคนเดินมาผมต้องเห็นเงาก่อน ผมก็สามารถวิ่งไปอีกทางได้
(โห สมัยนั้นคิดว่าโคตรฉลาดเลย คิดได้ไงเนี่ย)

ขณะที่ผมชะโงกหน้ามองออกไปอีกครั้งนั่นเอง ผมเห็นมีเงาคนเดินมาแล้ว เป็นเงาที่โยกเยกไปมาเหมือนคนกำลัง เดินอยู่ เอาล่ะผมคิดในใจ ผมต้องวิ่งอ้อมออกไปอีกทางแล้ววนมาจัดการกับคนไล่ให้ได้ 5555 มันจะได้เป็นคนไล่จับอีกรอบ ระหว่างที่แอบสะใจอยู่นั่นเองผมก็วิ่งอ้อมไปทันที พอผมโผล่หน้าไปมองที่ทางเดิน ซึ่งผมคาดไว้ว่าจะต้องเห็นไอ้คนที่ไล่จับอยู่แน่ๆเพราะเมื่อกี้เห็นเงามันเดินอยู่นี่ เราวิ่งมาชัดๆ ต้องทันเห็นหลังมั่งแหละ ที่ไหนได้ ไม่มีใครแฮะ ยังครับ ยังไม่คิดอะไร รีบวิ่งไปที่หัวมุมทันที่ เพราะตรงนั้นมันเป็นทางเลี้ยวคาดว่ามันคงเลี้ยวไปแล้ว ไม่เป็นไร เราไล่ตามไปก็ได้ พอไปถึงมุมก็ชะโงกหน้าไปมองทันที อ้าว ไม่เห็นมีใครเลย ไปไหนแล้วก็ไม่รู้ (ทางเดินอีกข้างยาวมากๆ ไม่มีทางที่จะวิ่งไปแล้วมองไม่เห็น) เอาละวะ มันคงวิ่งเร็ว เรากลับมาแอบที่เดิมก็ได้

ว่าแล้วก็กลับมาแอบอยู่หลังตึกเหมือนเดิม ระหว่างที่แอบอยู่นั่นเอง ผมได้ยินเสียงน้ำในห้องน้ำหยด “ติ๋งๆๆๆๆๆ” เอ เมื่อกี้มันก็ไม่หยดนี่หว่าแต่ยัง ยังไม่คิดว่าจะมีอะไร ก็เลยมองไปที่ห้องน้ำ ปรากฏว่าประตูห้องน้ำเปิดอยู่แฮะ เอ แล้วนั่นมันตัวอะไรหว่า (ด้วยความที่มันมืดไงมองไม่ค่อยเห็นอะไรเท่าไหร่หรอก) พอสายตาปรับกับความมืดได้ สิ่งที่เห็นมันคือตัวอะไรก็ไม่รู้ หน้าเรียวๆ หูแหลมๆ แถมคอมันยาวๆ ยื่นออกมาจากห้องน้ำ ไม่เห็นตัวนะ แล้วก็ส่ายหัวไปมา มองมาที่เราด้วย เหมือนสงสัยว่าไอ้นี่มันมาทำอะไรตรงนี้ฟะ ไอ้ตอนนั้นก็แปลกนะไม่รู้สึก

กลัวเลย แค่สงสัยว่าตัวอะไรหว่า แล้วก็วิ่งหนีไปเล่นไล่จับต่อ จนเลิกหน่ะแหละ คิดได้เลยเล่าให้คนอื่นฟัง แล้วก็เกิดกลัวขึ้นมาทันที หยุดเล่นไล่จับไปหลายปีเลยอ่ะ เรื่องก็มีอยู่แค่นี้แหละครับ เห็นมั้ยล่ะ บอกแล้วว่าไม่น่ากลัว