ตำนาน วัดพลับพลาชัย กรุงเทพฯ

อีกที่ต่อมาคือ วัดพลับพลาชัย ย่านป้อมปรามศัตรูพ่าย มีวัดวัดหนึ่ง ชื่อวัดพลับพลาชัย ตั้งอยู่หลังวัดเทพศิรินทร์ ภายในมีโรงเรียนที่ตั้งอยู่ในบริเวณวัด 

แต่เดิมวัดพลับพลาชัย มีชื่อเรียกว่าวัดโคก หรือวัดโคกอีแร้ง เดิมที่วัดนี้เป็นที่ประหารนักโทษ เหมือนกับวัดสระเกศ ศพที่ประหารแล้วจะถูกส่งออกมาด้านหลังวัดสระเกศ บริเวณนั้นจึงถูกเรียกว่าประตูผี อย่างที่บอกนั้นแหละ พอประหารเสร็จ บางครั้งทางวัดก็จะปล่อยให้อีแร้งมากินศพที่ถูกประหาร

บริเวณนั้นจึงมีอีแร้งชุกชุม ชาวบ้านจึงเรียกกันติดปากว่าวัดโคกอีแร้ง ต่อมาบ้านเมืองเจริญขึ้นมีการสร้างถนน ไม่ก็ขุดถนนแถวหน้าวัดพลับพลาชัย เพื่อซ่อมแซ่ม แต่เมื่อขุดลงไปทีไร ก็เจอแต่โครงกระดูกอยู่ใต้ดินเต็มไปหมดทุกครา

ต่อมาในสมัยรัชกาลที่ 6 ตั้งกองเสือป่ารักษาดินแดนขึ้น ได้มีการซ้อมรบ พระองค์ได้มาพลับพลาเสือป่าขึ้นที่นั้น ที่วัดโคกอีแร้ง กาลเวลาต่อมาวัดจึงเปลี่ยนชื่อใหม่เป็นวัดพลับพลาชัย

เรื่องราวสยองขวัญของวิญญาณคนตายที่วัดนี้ มีเล่าขานกันอยู่เนืองๆ ทั้งทั่วบริเวณวัดและในโรงเรียนพลับพลาชัยด้วย เคยมีเด็กนักเรียนพบเจอสิ่งแปลกๆอยู่บ่อยครั้ง จนมาถึงยุคนี้ เรื่องราวในอดีตก็ค่อยๆเลือนหาย ไปพร้อมๆกับกิตติศักดิ์ความเฮี้ยนที่เคยมีก็ไม่ค่อยได้เห็นมีอีกแล้ว